Stuntwerk

Mei, vakantiegeld. Door Benjamin bij elkaar gewerkt bij 's lands grootste kruidenier die op de kleintjes let.
Op vakantie gaat hij niet, maar hij heeft wel gezorgd dat hij zich in de "grote vakantie" niet hoeft te vervelen: hij heeft een BMX gekocht. Voor degenen die niet weten wat dat is ( zoals ik eerst): het is een stuntfiets(je).

Er wordt nu driftig geoefend in de straat ( gelukkig zijn we WA verzekerd met al die auto's aan de kant), op pleintjes en in de Koedijkslanden op de Half-pipe.

Af en toe krijgen we een kleine demonstratie van zijn vorderingen. Natuurlijk leg je dit als moeder vast.

Het regent, o wat regent het!

De titel is de beginregel van een gedichtje dat mijn vader wel eens opzei als het flink regende. Ik heb hem vanavond om de rest ervan gevraagd: ik wist maar twee regels meer.
Het heet "Kindergedachten" alhoewel het taalgebruik nou niet bepaald "des kinds" is. Het gevoel dat erbij hoort wel overigens; ik denk dat de meesten hier wel wat bij kunnen voorstellen. Hier komt ie:





Het regent, o wat regent het! Ik hoor het uit mijn warme bed,
ik hoor de regen zingen. Het regent, regent dat het giet -
dat niemand daar nou iets van ziet, van al die donk're dingen.

Het ruist en regent en het spat - nou worden alle bomen nat
en plast het in de sloten. Het regent over-, overal -!
O hé - daar loopt het zeker al bij straaltjes uit de goten.

Wat is dat gek en leuk geluid! Wat is het lekker om dat uit
je donker bed te horen. 't Is of de regen samen praat,
of dat een kerel buiten staat te fluist'ren aan je oren.

Nou druipt het in dat open gras - nou zal er wel een grote plas
op alle wegen komen - Nou lopen nergens mensen meer,
verbeeld je eens: in zo een weer! Daar wou ik wel van dromen.

En vroeg, morge' in de zonneschijn als dan de blaadjes zilver zijn
met droppeltjes bepereld, dan doe ik toch mijn eigen zin:
dan loop ik héél, en héél ver in die schoongeworden wereld!

( C. S. Adama van Scheltema)

Oma's Schattas

Ter gelegenheid van Moederdag kreeg ik van mijn schoonmoeder een speciaal voor mij gemaakt exemplaar van "Oma's Schattas".
Het idee voor deze schattas is ontstaan toen de schoonzuster van mijn schoonmoeder 80-jaar werd. Naast alle ( bijna) volwassen kleinkinderen was er van haar jongste zoon nog een jongetje van 3 jaar; hij was de inspiratiebron: zijn handjes zijn nagetekend en van eigengemaakt vilt op een tas genaait. Hierin kan oma alle tekeningen, werkjes en andere schatten bewaren die ze krijgt.
De tas bleek een groot succes en er kwam meer vraag naar. Mijn schoonmoeder vroeg mij toen om te verwoorden wat de gedachte achter de tas was. Zo werd het een co-productie van Marrie van Faassen-Smid en Ineke van Faassen-Schut.

Oma's schattas heeft - vaak als cadeau - de weg al naar een aantal oma's gevonden.

( a.u.b. het copyright op het gedicht respecteren; gebruik van idee en tekst na toestemming van de makers. De tassen zijn te bestellen)

Oma’s Schat-tas

Kinderogen
die in verwondering het gewone zien,
de schoonheid opmerken
waar wij zo gemakkelijk aan voorbijgaan.

Een handje dat die schatten opraapt,
koestert,
en ze met een onweerstaanbare lach doorgeeft.
“Hier oma, voor jou. Mooi hè?”

Ogen
waarin het leven zich weerspiegelt;
die met verwondering herkennen
wat zo ongewoon gewoon is.

Handen
die gezorgd en gekoesterd hebben,
geopend om te ontvangen
wat zo mild geven wordt:

liefde
gevat in hout, in steen en schelpen;
in een tekening van die wondere wereld

van het kind van haar kind.

Schatten
die het verdienen bewaard te worden
op een heel speciaal plekje:
in oma’s schattas.

Oh denneboom......

Oh denneboom, oh denneboom
wat zijn je takken wonderschoon.
Toen ik je laatst in't bos zag staan
toen zaten er geen kaarsjes aan.
Oh denneboom, oh denneboom
wat zijn je takken wonderschoon.

Degene die de tekst van dit bekende kerstliedje heeft geschreven, is waarschijnlijk alleen in de winter in het bos geweest, om "zijn" kerstboom uit te zoeken.
Hij zou eigenlijk in mei eens hebben moeten kijken: was er vast een andere tekst ontstaan! Kijk maar:

De Moederdag moedersmiddag

Wanneer spreek je van een traditie? 2x hetzelfde doen om dezelfde reden, 3x? Na 3x voelt het zeker wel als een traditie. Vooral als het zich afspeeelt in een erg traditionele omgeving.

Al een paar jaar ga ik, ter gelegenheid van moederdag, met mijn beide moeders naar Tea Time in Zuidwolde. Lekker kletsen, theedrinken en vooral heerlijk snoepen. De Fairy tea is favoriet: naast een pot thee naar keuze een overheerlijke scone met jam en double cream, een schaaltje engelse koekjes en een schaaltje chocolaatjes. Per persoon wel te verstaan.
De beide moeders respectievelijk 70+ ( Schut) en 80+ ( van Faassen) hebben met volle teugen ( en monden) genoten. Ik ook trouwens. Een traditie om in ere te houden. Nog heel lang hoop ik!

Harrie in zijn knollentuin

't Is er eindelijk van gekomen

Al een paar jaar willen we graag een fietstocht maken in de Betuwe in de tijd dat de fruitbomen bloeien. En dat is nu gelukt!
Het was geen optimale dag, want er stond een behoorlijke wind. Toch zijn we gegaan, want je weet niet wanneer het dan wel zou kunnen.

Het was goed te merken dat de meivakantie afgelopen was: de "grijze golf" ( de dames weliswaar incognito, maar verraden door hun echtgenoten) had weer bezit genomen van fietspaden, landwegen en de terrasjes. Wij horen nog niet bij die golf. Dat is o.a. af te leiden aan ons fietstempo, dat beduidend hoger ligt dan dat van de gemiddelde golfer die we tegen- of achterop kwamen. Of dat nou ligt aan de conditie of aan het feit dat zij eenvoudigweg meer tijd hebben dan wij, weten we niet. Onze 49 km met een gemiddelde snelheid van 16,4 km/ uur voor een groot deel gereden met de wind schuin voor ( kracht 5) mag er zijn lijkt me.

Nu hebben we natuurlijk niet zomaar wat rondgecrosst, maar hebben de aandacht volledig geschonken aan de bloeiende Betuwe. Vooral aan het deel rond het riviertje de Linge, wiens kronkelende loop we vandaag gevolgd hebben. Daar kwamen we ten slotte voor. En het was de moeite waard!
Hoogstam, laagstam, kersen, pruimen, appels en peren: in alle vormen en maten te zien. Voeg daarbij witbloeiend fluitekruid en geelbloeiend koolzaad in de bermen, de kanstanjes vol met witte "kaarsen" en de knotwilgen gebogen over het water en je kunt je voorstellen dat je ogen tekort kwam af en toe. Jammer dat de lucht wat weinig fotogeniek was vandaag; ik zal de verleiding weerstaan hier met photoshop wat verandering in aan te brengen.

Tussen al dat groen en wit liggen charmante dorpjes, met mooie dijkhuizen, kneuterige boerderijtjes en af en toe restanten van de Hollandse Waterlinie. Soms is dat een heus ford, zoals bij Asperen. Hier kun je vreedzaam op een terras koffie met, jawel, appelgebak nuttigen.
In een van die dorpjes, Acquoy, komen we iets bijzonders tegen: de toren, die los staat van de kerk, staat scheef. De associatie is gauw gemaakt. Het bijzondere is dat op het naast de kerk gelegen kerkhof een mevrouw begraven ligt, die als achternaam de naam van de stad met de beroemde evenknie van deze toren draagt: Pisa. Ik had het gelezen en heb het natuurlijk fotografisch vastgelegd. Kijk zelf maar onder deze post.

Een tochtje langs een rivier is natuurlijk niet compleet als je die rivier niet een keer oversteekt; bij Heukelum is nog een voetveer in de vaart, een van de drie op de Linge. Voor 80 eurocent p.p. worden we overgezet, en weer afgezet; waarna wij heen gaan en zij weer terug. Wij later ook, maar dan naar Meppel. Wie weet gaan we nog eens weer.

De bloemetjes buiten zetten

Bijna iedereen die dit leest zal diect denken aan feest vieren. Daar is ook alle reden toe vandaag. Het is bevrijdingsdag en we vieren dat wij in Nederland al 61 jaar geen oorlog meer kennen. De groep mensen die nog herinneringen hebben aan hoe onvrijheid voelt, wordt steeds kleiner. Ik moet het hebben van de verhalen die mijn ouders vertellen, mijn kinderen staan er nog weer verder vanaf.
Voor mijzelf heeft vrijheid vooral te maken met zijn wie je bent en dat ook kunnen en mogen uiten. Niet egoistisch: ik alle ruimte en jij dus niet; nee vrijheid heeft ook te maken met grenzen mogen aangeven. Tot zover en niet verder, dit past bij mij, dit niet meer. Ik mag het van harte oneens zijn met jou; in liefde! Met liefde, onvoorwaardelijke liefde, doorbreek ik de macht die het kwaad heeft. Liefde zoekt zichzelf niet, maar die ander. Liefde is niet afgunstig, maar gunt de ander zijn bezit, geloof, geluk. Liefde kwetst niemands gevoel, maar verdraagt juist de zwakheden van de ander ( en van mijzelf, want ik ben niet beter dan jij; 1 corinthiers 13 en Filippenzen 2 : 3 en 4).
Voor mijzelf bid ik elke dag om fijngevoeligheid om die liefde te kunnen laten zien in mijn houding naar anderen toe. En ik weet dat die wereld waar ik zo naar verlang er eens zal komen: God, de schepper van hemel en aarde, belooft een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar geen onrecht meer zal bestaan en waar vrede zal heersen, omdat Hij er heerst. En Hij is liefde, vrede en gerechtigheid. Wie er mogen wonen? Iedereen die Hem aanvaart als koning over zijn of haar leven. Zij worden Zijn kinderen en burgers van Zijn koninkrijk.(Openbaringen 21 en 22).
Dit is waar ik aan denk als ik nadenk over vrijheid, vrij zijn.
Ik ben niet naar een bevrijdingsfestival geweest, maar ben heerlijk bezig geweest in de tuin. Het is echt lente en de tuin moest weer op orde gebracht worden: al het dode eruit, alle onkruid met wortel en al er uit trekken. Dan krijgen de bloemen ruimte om te groeien, te bloeien en vrucht te dragen. Precies zoals in ons leven. Wat de winter niet overleefd heeft wordt weer aangevuld; dat zijn die bloemetjes die ik buiten heb gezet. En nu komt het genieten, maar ook het onderhouden; anders is het onkruid zo weer terug en komt het mooie, kleurige in de verdrukking. En dat is nooit de bedoeling!

De hoogste tijd......

....om weer eens wat van me te laten horen. Tijd gaat snel, zeker als er veel te beleven valt. En er valt veel te beleven en te genieten in het voorjaar, tenminste als je zoals ik de natuur volgt.
We hebben voor ons gevoel lang moeten wachten op het voorjaar ( terwijl april met een gemiddelde van 9,1 graad over warmer was dan de gemiddelde aprilmaand van de laatste 15 jaar), maar het was er opeens: een explosie van groen, van bloesem aan de bomen, paardebloemen in de weilanden, vliegjes in je ogen als je fietst en muggen als je probeert te slapen.

Enkele hoogtepunten voor mij uit de afgelopen aprilmaand:

9 april:
Nadat de meeste zondagswandelaars vertrokken zijn loop ik een rondje over het landgoed Dickninge bij De Wijk. Het eerst wordt mijn aandacht getrokken door het luide geroffel van een Zwarte specht. Wat een lawaai kan zo'n vogel produceren. Iedereen moet weten dat dit zijn territorium is. Ik heb hem niet alleen luid en duidelijk gehoord, maar ook gezien.
Een eindje verder zie ik waar ik op gehoopt heb: een tapijt van prachtig lila en wit bloeiende Holwortel. Een plaatje, zeker nu het zachte gele licht van de avondzon erover valt. De Holwortel is de derde plantensoort op rij die Dickninge met een bloeiend tapijt bedekt: de sneeuwklokjes zijn de eerste, zij worden gevolgd door de Bosanamoontjes. Deze laatsten profiteren net als de Holwortel van het licht dat nog niet wordt tegengehouden door het dichte bladerdek van de beuken waar ze onder groeien. Beiden behoren ook tot de zogenaamde Stinzenflora.



14-16 april; Passie en Pasen
Goede Vrijdag, een dag waarop ik stilsta bij het sterven van de Here Jezus. Ik lees dan het lijdensverhaal in de bijbel en luister naar de Matthäuspassion van Johan Sebastian Bach. Prachtige muziek, vol emotie. Ze raakt de kern"ich bin's, ich sollte büssen"
Indrukwekkend komt deze gedachte binnen als we zaterdagavond in het Evangelisch centrum de film "The passion of the Christ" zien: wat een lijden, onmenselijk en toch door de mens Jezus Christus gedragen. Duidelijk wordt wat de macht van de zonde is en waar het mensen toe brengt. Die macht is gebroken toen Jezus opstond "op de eerste dag der week" zoals de bijbel ons vertelt. Zonde en dood hebben geen macht meer over ons als wij dit offer van Jezus Christus aanvaarden. Dan pas kunnen wij echt tot ons doel komen: God onze Schepper, die wij Vader mogen noemen eren door te zijn zoals Hij ons bedoeld heeft.
Dit hebben we Zondagochtend vroeg, bij het opgaan van de zon, gevierd met liederen en gebeden op de hei bij Echten. En later ook in een feestelijke dienst waarin we het mochten uitjubelen voor onze Heer.

15 april
FC Meppel 5 wint voor het tweede achtereenvolgende jaar de competitie en gaat als eerste team van FC Meppel in de 4e klasse spelen. Onze Zoon Daniel is een van de kampioenen.

17 april
's Morgens heerlijk gewandeld bij het Kierse Wiede. Langs de wandelroute zit een zwaan te broeden; als wij het nest zien zijn er twee eieren. Het nest wordt goed bewaakt door pa en ma Zwaan.




's Middags komen alle kinderen en kleinkinderen theedrinken en eten. Door alle gekokkerel heb ik geen tijd gehad om hier foto's van te maken. Maar de hartige taarten en de witte chocolademoes worden alle eer aan gedaan. En het belangrijktste: het is gezellig en heerlijk om deze jonge mensen om je heen te hebben en te beseffen hoe rijk je bent.

22 april
Voor mij een dag waar ik echt naar uit gekeken heb: ik neem deel aan een vaar- en wandelexcursie op en bij het Lauwersmeer. De excursie wordt gehouden voor lezers van het blad Grasduinen; een van hun redacteuren en vogelkenner Paul Böhre gaat mee. Mede dankzij hem en de gids van Staatsbosbeheer zien we die dag 43 soorten vogels. Hier zijn enkele bijzondere waarnemingen bij.
Het Lauwersmeer is een bijzonder gebied. Vroeger was het zee en rijkten de armen ver het Groninger land in. Met de deltawerken is het een meer geworden, afgesloten door sluizen.
Met "de Noordster" varen we langs de oevers en gaan op 2 verschillende plaatsen aan land om het gebied te verkennen.
Het is een wijds gebied, heel anders dan wij hier gewend zijn. Een van de polders die we bezoeken, de Ezumakeeg, staat weer deels onder water. Hier loopt een kudde paarden rond. Als je ze door het water ziet galoperen, waan je je in de oertijd ( als je tenminste over het schrikdraad heen kijkt)
Om 10 uur 's avonds lig ik al in mijn bed: helemaal rozig van de hele dag zon en wind en met een hoofd vol indrukken.