De hoogste tijd......

....om weer eens wat van me te laten horen. Tijd gaat snel, zeker als er veel te beleven valt. En er valt veel te beleven en te genieten in het voorjaar, tenminste als je zoals ik de natuur volgt.
We hebben voor ons gevoel lang moeten wachten op het voorjaar ( terwijl april met een gemiddelde van 9,1 graad over warmer was dan de gemiddelde aprilmaand van de laatste 15 jaar), maar het was er opeens: een explosie van groen, van bloesem aan de bomen, paardebloemen in de weilanden, vliegjes in je ogen als je fietst en muggen als je probeert te slapen.

Enkele hoogtepunten voor mij uit de afgelopen aprilmaand:

9 april:
Nadat de meeste zondagswandelaars vertrokken zijn loop ik een rondje over het landgoed Dickninge bij De Wijk. Het eerst wordt mijn aandacht getrokken door het luide geroffel van een Zwarte specht. Wat een lawaai kan zo'n vogel produceren. Iedereen moet weten dat dit zijn territorium is. Ik heb hem niet alleen luid en duidelijk gehoord, maar ook gezien.
Een eindje verder zie ik waar ik op gehoopt heb: een tapijt van prachtig lila en wit bloeiende Holwortel. Een plaatje, zeker nu het zachte gele licht van de avondzon erover valt. De Holwortel is de derde plantensoort op rij die Dickninge met een bloeiend tapijt bedekt: de sneeuwklokjes zijn de eerste, zij worden gevolgd door de Bosanamoontjes. Deze laatsten profiteren net als de Holwortel van het licht dat nog niet wordt tegengehouden door het dichte bladerdek van de beuken waar ze onder groeien. Beiden behoren ook tot de zogenaamde Stinzenflora.



14-16 april; Passie en Pasen
Goede Vrijdag, een dag waarop ik stilsta bij het sterven van de Here Jezus. Ik lees dan het lijdensverhaal in de bijbel en luister naar de Matthäuspassion van Johan Sebastian Bach. Prachtige muziek, vol emotie. Ze raakt de kern"ich bin's, ich sollte büssen"
Indrukwekkend komt deze gedachte binnen als we zaterdagavond in het Evangelisch centrum de film "The passion of the Christ" zien: wat een lijden, onmenselijk en toch door de mens Jezus Christus gedragen. Duidelijk wordt wat de macht van de zonde is en waar het mensen toe brengt. Die macht is gebroken toen Jezus opstond "op de eerste dag der week" zoals de bijbel ons vertelt. Zonde en dood hebben geen macht meer over ons als wij dit offer van Jezus Christus aanvaarden. Dan pas kunnen wij echt tot ons doel komen: God onze Schepper, die wij Vader mogen noemen eren door te zijn zoals Hij ons bedoeld heeft.
Dit hebben we Zondagochtend vroeg, bij het opgaan van de zon, gevierd met liederen en gebeden op de hei bij Echten. En later ook in een feestelijke dienst waarin we het mochten uitjubelen voor onze Heer.

15 april
FC Meppel 5 wint voor het tweede achtereenvolgende jaar de competitie en gaat als eerste team van FC Meppel in de 4e klasse spelen. Onze Zoon Daniel is een van de kampioenen.

17 april
's Morgens heerlijk gewandeld bij het Kierse Wiede. Langs de wandelroute zit een zwaan te broeden; als wij het nest zien zijn er twee eieren. Het nest wordt goed bewaakt door pa en ma Zwaan.




's Middags komen alle kinderen en kleinkinderen theedrinken en eten. Door alle gekokkerel heb ik geen tijd gehad om hier foto's van te maken. Maar de hartige taarten en de witte chocolademoes worden alle eer aan gedaan. En het belangrijktste: het is gezellig en heerlijk om deze jonge mensen om je heen te hebben en te beseffen hoe rijk je bent.

22 april
Voor mij een dag waar ik echt naar uit gekeken heb: ik neem deel aan een vaar- en wandelexcursie op en bij het Lauwersmeer. De excursie wordt gehouden voor lezers van het blad Grasduinen; een van hun redacteuren en vogelkenner Paul Böhre gaat mee. Mede dankzij hem en de gids van Staatsbosbeheer zien we die dag 43 soorten vogels. Hier zijn enkele bijzondere waarnemingen bij.
Het Lauwersmeer is een bijzonder gebied. Vroeger was het zee en rijkten de armen ver het Groninger land in. Met de deltawerken is het een meer geworden, afgesloten door sluizen.
Met "de Noordster" varen we langs de oevers en gaan op 2 verschillende plaatsen aan land om het gebied te verkennen.
Het is een wijds gebied, heel anders dan wij hier gewend zijn. Een van de polders die we bezoeken, de Ezumakeeg, staat weer deels onder water. Hier loopt een kudde paarden rond. Als je ze door het water ziet galoperen, waan je je in de oertijd ( als je tenminste over het schrikdraad heen kijkt)
Om 10 uur 's avonds lig ik al in mijn bed: helemaal rozig van de hele dag zon en wind en met een hoofd vol indrukken.