't Is er eindelijk van gekomen

Al een paar jaar willen we graag een fietstocht maken in de Betuwe in de tijd dat de fruitbomen bloeien. En dat is nu gelukt!
Het was geen optimale dag, want er stond een behoorlijke wind. Toch zijn we gegaan, want je weet niet wanneer het dan wel zou kunnen.

Het was goed te merken dat de meivakantie afgelopen was: de "grijze golf" ( de dames weliswaar incognito, maar verraden door hun echtgenoten) had weer bezit genomen van fietspaden, landwegen en de terrasjes. Wij horen nog niet bij die golf. Dat is o.a. af te leiden aan ons fietstempo, dat beduidend hoger ligt dan dat van de gemiddelde golfer die we tegen- of achterop kwamen. Of dat nou ligt aan de conditie of aan het feit dat zij eenvoudigweg meer tijd hebben dan wij, weten we niet. Onze 49 km met een gemiddelde snelheid van 16,4 km/ uur voor een groot deel gereden met de wind schuin voor ( kracht 5) mag er zijn lijkt me.

Nu hebben we natuurlijk niet zomaar wat rondgecrosst, maar hebben de aandacht volledig geschonken aan de bloeiende Betuwe. Vooral aan het deel rond het riviertje de Linge, wiens kronkelende loop we vandaag gevolgd hebben. Daar kwamen we ten slotte voor. En het was de moeite waard!
Hoogstam, laagstam, kersen, pruimen, appels en peren: in alle vormen en maten te zien. Voeg daarbij witbloeiend fluitekruid en geelbloeiend koolzaad in de bermen, de kanstanjes vol met witte "kaarsen" en de knotwilgen gebogen over het water en je kunt je voorstellen dat je ogen tekort kwam af en toe. Jammer dat de lucht wat weinig fotogeniek was vandaag; ik zal de verleiding weerstaan hier met photoshop wat verandering in aan te brengen.

Tussen al dat groen en wit liggen charmante dorpjes, met mooie dijkhuizen, kneuterige boerderijtjes en af en toe restanten van de Hollandse Waterlinie. Soms is dat een heus ford, zoals bij Asperen. Hier kun je vreedzaam op een terras koffie met, jawel, appelgebak nuttigen.
In een van die dorpjes, Acquoy, komen we iets bijzonders tegen: de toren, die los staat van de kerk, staat scheef. De associatie is gauw gemaakt. Het bijzondere is dat op het naast de kerk gelegen kerkhof een mevrouw begraven ligt, die als achternaam de naam van de stad met de beroemde evenknie van deze toren draagt: Pisa. Ik had het gelezen en heb het natuurlijk fotografisch vastgelegd. Kijk zelf maar onder deze post.

Een tochtje langs een rivier is natuurlijk niet compleet als je die rivier niet een keer oversteekt; bij Heukelum is nog een voetveer in de vaart, een van de drie op de Linge. Voor 80 eurocent p.p. worden we overgezet, en weer afgezet; waarna wij heen gaan en zij weer terug. Wij later ook, maar dan naar Meppel. Wie weet gaan we nog eens weer.