Herfst: voorbereiding op een nieuwe fase

De vorige keer schreef ik over wandelen in geloof. Niet alles zien en toch verder gaan,.... in vertrouwen. Dat heb ik gedaan en in dat vertrouwen heb ik de volgende stappen gezet. Dingen toegegeven aan mezelf, ze benoemd naar mijn familie en op mijn werk. En wanneer je iets uitspreekt wordt het werkelijkheid; je kunt er niet meer omheen.
En ik heb de opluchting ervaren, de aanmoediging van Vader gehoord om door te gaan en een nieuwe stroom van energie gevoeld. Die heb ik omgezet in daden. De visite kaartjes voor mijn eigen coachingsbureau zijn klaar en sinds vanmiddag bestaat het officieel: Triangel coaching en loopbaanadvies. Binnenkort begin ik met Triangel bekend te maken.
Het verlangen om mensen te ondersteunen in hun zoektocht naar wie ze zijn, wat ze kunnen en willen in hun werk, in hun leven en hoe ze dit kunnen realiseren is langzaam gegroeid. God de Schepper heeft ons zo mooi gemaakt en toegrust, met voor ieder van ons een specifieke plek in gedachten. Wat een voorrecht om die mee te helpen ontdekken! De wens dit vanuit een eigen onderneming te doen is langzaam gerijpt; een proces dat veel heeft gekost, maar nog meer heeft opgeleverd.
Ik ben mijn horizon aan het verkennen. Een van de dingen die ik gedaan heb is een introductieworkshop wandelcoaching volgen. En dat was geweldig. Zo sprekend!
Wij zijn deel van de schepping - zoals psalm 8 zegt: "bijna goddelijk gemaakt, met heerlijkheid en luister gekroond" de afdruk van God zelf dus. Behalve dat wij een verantwoordelijkheid hebben gekregen om rentmeesters van die schepping te zijn, laat de schepping ons ook dingen zien, werkt ze als een spiegel voor ons.
We zien nu dat het herfst is: de bomen laten hun blad vallen. Zijn die bomen nu helemaal gefocusd op dat loslaten? Nee! Een boom laat los om zich voor te bereiden op de fase die komt. Er gaat eerst nog een winter overheen, maar dan! De knoppen zwellen en het leven barst opnieuw met al zijn kleur en pracht uit, de bloemen worden vruchten, de boom dient tot voedsel, tot schuilplaats en vermeerdert zich. En in die winter?
Mijn nicht Ingrid (zelf coach en trainer) schreef het heel mooi: "na iedere doorlopen cyclus wordt de stam en worden de takken dikker, sterker, steviger, zijn de wortels steviger en dieper verankert en zullen we de eventuele stormen steeds beter kunnen doorstaan!"

Het afgevallen blad is ook niet waardeloos trouwens. Het volgende gedicht schreef ik een aantal jaren geleden:

Herfstblad

Afgewaaid,
niet langer verbonden
met de bron.
Het leven brengend groen
verdwenen.
Geel en rood vlammend;
met geen ander doel
dan in schoonheid te vergaan
en een te worden
met de aarde.
Zo opnieuw
bron
te zijn
van leven.

Zo mogen we in de seizoenen van de schepping de seizoenen in ons leven zien; een wetmatigheid die God geschapen heeft. En Gods wetten zijn altijd gericht op zegen!

Grijs, grauw,.... of toch niet?

De afgelopen week was niet zo geweldig: een serieuse dip. Weinig energie, emotioneel nogal op de wip en niet echt blij. Mist in mijn hoofd.
Een weekendje naar de caravan in Wateren en mooie fietstochten daar brachten niet de gewenste ontspanning. En het leek wel of het weer met me mee deed: de eerste dag was wel mooi, maar daarna was het regenachtig en erg mistig. Toch er op uit gegaan met mijn camara. En vooral de mist zorgt dan voor mooie beelden. Achtergrond verdwijnt en door het bijzondere licht worden vormen silhouetten, kleuren zacht en verandert je zicht op de wereld om je heen. Je ziet alleen wat dichtbij is.
Dat voelt als beperkt, je wilt vooruit kunnen kijken, en dat kan niet. Dat is hoe ik momenteel mijn toekomst zie: ik heb beperkt zicht, ondanks dat ik weet dat de toekomst mooi en goed is. Ik zie het alleen nu niet zo scherp, ik zou zo graag meer zien, zeker weten dat ik nog op de goede weg zit.
Nu komt het aan op vertrouwen, op de ervaring dat als ik doorga op de ingeslagen weg, ik er wel kom en weer zicht krijg. De mist trekt een keer op. En ik heb de belofte van Vader: "Ik koester gedachten van heil over je om je een hoopvolle toekomst te geven" En dat onderstreepte Hij nog even deze week: ik kreeg nog een kadootje voor mijn verjaardag van Bram, een jongen van 13. Hij wist heel zeker dat hij juist dit voor mij moest kopen. Het was een set kaartjes, met foto's van mijn geliefde bergen en bemoedigende bijbelteksten rond het thema: "wandelen in geloof". Zo, dat kwam aan!
Geloof, dat heb ik erg nodig en ik vind het moeilijk op dit moment. Maar ik ga verder, stap voor stap, en ik weet: die mist trekt op.
Dank U Vader, dank je Bram.

Herfstkleuren

Gisteren ben ik naar onze stacaravan in Wateren gegaan en heb een fietstocht gemaakt door de bossen richting Appelscha.
Wat een fantastische kleuren! Alsof je door gouden tunnels rijdt. En soms zo maar langes het pad de prachtigste paddenstoelen. Wat is de schepping toch prachtig! En wat is de Schepper dan geweldig dat Hij zo iets groots bedacht en gemaakt heeft!

Daar ben ik weer!

Het is intussen al meer dan een jaar geleden sinds ik een bericht heb gepubliceerd. Niet dat er intussen niets gebeurd is dat het vermelden waard was. Integendeel: de periode die achter me ligt is erg enerverend geweest in alle opzichten. Ik heb hoogtepunten beleefd en dieptepunten. Hoogetepunten: de geboorte van een kleindochter,Tirsa, intense geloofservaringen, het afronden van mijn basisopleiding tot coach, zicht krijgen op wie ik echt ben en wat mijn toekomst, mijn bestemming is, fijne vakanties in prachtige gebieden,en last but not least het kopen van een stacaravan op een prachtig plekje midden tussen de natuurgebieden.
De dieptepunten: zo overbelast zijn dat ik burn-out verschijnselen kreeg; de weg terug was zwaar, maar heel erg de moeite waard, ondanks vaak intens verdriet en soms zelfs wanhoop.
In deze tijd heb ik zo de liefde van God de Vader leren kennen, zo de liefde van de mensen om mij heen ervaren! Zonder hen was ik niet tot herstel gekomen in die mate waarin ik nu hersteld ben. Ook de therapie die ik gevolgd heb is van grote betekenis geweest: alles wat boven kwam aan emotie en gevoel - en dat was veel! - heb ik aan God de Vader kunnen geven en kunnen verwerken.
Nu ben ik al een eind op de weg terug en ik geniet erg van wat het leven mij allemaal geeft.
Vorige week heb ik een mijlpaal bereikt: ik ben 50 geworden! Het jubeljaar - het jaar waarin de akker van mijn leven braak gelegen heeft, en waarin ik werkelijk bevrijding van de slavernij van goedkeuring en prestatie heb ervaren - is hiermee afgesloten. Ik ben klaar voor een nieuwe periode. Een tijd van zaaien, groeien, vruchtdragen en oogsten. Eén van de dingen waar ik mee bezig ben is het opzetten van een eigen praktijk voor coaching en loopbaanadvies: "Triangel coaching en loopbaanadvies". De voorbereidingen zijn in volle gang.
Via mijn blog wil ik jullie daar deelgenoot van laten zijn. Mijn streven is om elke week iets te delen wat mij raakt, wat ik beleefd of gefotografeerd heb. Ik hoop dat jullie hier van meegenieten.