Herfst: voorbereiding op een nieuwe fase

De vorige keer schreef ik over wandelen in geloof. Niet alles zien en toch verder gaan,.... in vertrouwen. Dat heb ik gedaan en in dat vertrouwen heb ik de volgende stappen gezet. Dingen toegegeven aan mezelf, ze benoemd naar mijn familie en op mijn werk. En wanneer je iets uitspreekt wordt het werkelijkheid; je kunt er niet meer omheen.
En ik heb de opluchting ervaren, de aanmoediging van Vader gehoord om door te gaan en een nieuwe stroom van energie gevoeld. Die heb ik omgezet in daden. De visite kaartjes voor mijn eigen coachingsbureau zijn klaar en sinds vanmiddag bestaat het officieel: Triangel coaching en loopbaanadvies. Binnenkort begin ik met Triangel bekend te maken.
Het verlangen om mensen te ondersteunen in hun zoektocht naar wie ze zijn, wat ze kunnen en willen in hun werk, in hun leven en hoe ze dit kunnen realiseren is langzaam gegroeid. God de Schepper heeft ons zo mooi gemaakt en toegrust, met voor ieder van ons een specifieke plek in gedachten. Wat een voorrecht om die mee te helpen ontdekken! De wens dit vanuit een eigen onderneming te doen is langzaam gerijpt; een proces dat veel heeft gekost, maar nog meer heeft opgeleverd.
Ik ben mijn horizon aan het verkennen. Een van de dingen die ik gedaan heb is een introductieworkshop wandelcoaching volgen. En dat was geweldig. Zo sprekend!
Wij zijn deel van de schepping - zoals psalm 8 zegt: "bijna goddelijk gemaakt, met heerlijkheid en luister gekroond" de afdruk van God zelf dus. Behalve dat wij een verantwoordelijkheid hebben gekregen om rentmeesters van die schepping te zijn, laat de schepping ons ook dingen zien, werkt ze als een spiegel voor ons.
We zien nu dat het herfst is: de bomen laten hun blad vallen. Zijn die bomen nu helemaal gefocusd op dat loslaten? Nee! Een boom laat los om zich voor te bereiden op de fase die komt. Er gaat eerst nog een winter overheen, maar dan! De knoppen zwellen en het leven barst opnieuw met al zijn kleur en pracht uit, de bloemen worden vruchten, de boom dient tot voedsel, tot schuilplaats en vermeerdert zich. En in die winter?
Mijn nicht Ingrid (zelf coach en trainer) schreef het heel mooi: "na iedere doorlopen cyclus wordt de stam en worden de takken dikker, sterker, steviger, zijn de wortels steviger en dieper verankert en zullen we de eventuele stormen steeds beter kunnen doorstaan!"

Het afgevallen blad is ook niet waardeloos trouwens. Het volgende gedicht schreef ik een aantal jaren geleden:

Herfstblad

Afgewaaid,
niet langer verbonden
met de bron.
Het leven brengend groen
verdwenen.
Geel en rood vlammend;
met geen ander doel
dan in schoonheid te vergaan
en een te worden
met de aarde.
Zo opnieuw
bron
te zijn
van leven.

Zo mogen we in de seizoenen van de schepping de seizoenen in ons leven zien; een wetmatigheid die God geschapen heeft. En Gods wetten zijn altijd gericht op zegen!