Natura Abstracta

so I think to myself ( and to you) "what a wonderful world"

Vanmorgen zal dat niet het eerste zijn geweest wat de meeste mensen dachten toen zij de gordijnen open trokken: het was grauw, mistig en niet al te warm.
Maar voor mij was het een goed begin van de dag. Waarom? Dat zal ik je vertellen. Van een vriend van me, Jan, heb ik de uitdaging aangenomen een boom in beeld te brengen die hij elke dag ziet op weg naar zijn werk. Het gaat om een kanjer van een Italiaanse Populier die bij de brug over de Wold Aa aan de Ceintuurbaan staat. Deze knaap moet een dikke 70 jaar oud zijn, volgens Rein Schut in een artikeltje in de Meppeler Courant van 12 april 2000. Tussen 1916 en 1933 liep hier namelijk de trambaan naar Hijkersmilde. Nadat de rails waren opgeruimd is genoemde boom hier hoogstwaarschijnlijk gepland.
Wat dit met die mist te maken heeft? Achter de boom is een hele woonwijk verrezen na de oorlog en door zijn hoogte moet je of met een flinke groothoelens, of van een behorlijk afstand de boom fotograferen; onherroepelijk krijg je er dan flats en andere omgevingselementen bij op. Het leuke van mist is dat die dergelijke ongewenste elementen wat verdoezelt ( scheelt nogal wat photoshoppen; als je dat kunt tenminste) Vanmorgen was dus een uitstekende gelegenheid om deze reus op de gevoelige plaat ( chip, tegenwoordig) vast te leggen.

Toen 's middags de zon eenmaal scheen heb ik het nog eens over gedaan. Dat niet alleen, om de benen even wat te strekken ben ik richting de Paradijssluis gefietst; altijd goed voor wat plaatjes van de Kalkovens en van het rijke leven op het water. Een Aalscholver zit heel wat rustiger dan een Pestvogel heb ik ontdekt. Iets makkelijker om te leren omgaan met mijn telelens ( eigenlijk een 75-210 mm zoomlens met een 2x converter; lensfouten worden dus ook zichtbaar).

Op de terugweg kwam ik mijn Pa, bovengenoemde Rein Schut, tegen; hij had vruchteloos gezocht naar de Pestvogels die de laatste weken in het centrum van Meppel opduiken. Want waar ze blijven als ze daar niet zitten?

Natuurlijk is het mooi als je na zo'n tochtje met goede foto's thuiskomt. Maar daar gaat het zeker niet alleen om: altijd realiseer ik mij weer dat de schepping waar ik zo van geniet, gemaakt is door de Schepper die ik Vader noemen mag. Wat een wonder, wat geweldig. Dan kan zo'n dag niet meer stuk; and I say to myself: "what a wonderful world"

Wintergasten

Het is al weer even geleden dat ik wat schreef, maar dat betekent niet dat er niets te melden valt.
Naast wereldnieuws en olympisch nieuws is er ook natuurnieuws. "In de winter ?", zul je zeggen. Jazeker, in de winter; juist in de winter! De natuur lijkt een winterslaap te houden, de bomen zijn kaal en bloemen zie je niet. Maar vogels des te meer, juist door die kale takken en lege velden.
Zoals wij op wintervakenatie gaan, doen sommige vogels dat ook. Een voorbeeld hiervan is de Pestvogel. Vreemde naam, maar dat komt omdat men vroeger de komst van deze vogel associeerde met het uitbreken van besmettelijke ziekten zoals de pest. De Pestvogel komt namelijk niet elke winter, maar als hij komt spreken we van een zogenaamde invasie. In zijn thuisland Lapland is dan vaak onvoldoende voedsel te vinden, dus zoekt hij het verderop; in Nederland bijvoorbeeld. Hij zoekt hier besdragende struiken, zoals de Gelderse Roos en brengt vervolgens zijn dag door met besjes eten en pitjes poepen.

Eind januari hoorde ik tijdens een wandelingetje met de hond, ongewone vogelgeluiden. Zo ontdekte ik een troepje van zo'n 25 Pestvogels in de boom boven mij. Ik heb dit natuurlijk ook direct aan mijn vader gemeld ( een in Meppel bekend natuurliefhebber en vogelkenner) en samen houden we het een beetje in de gaten. De waarneming ook gemeld bij Dutch Birding, zodat de bewegingen van deze wintergast bijgehouden kunnen worden.
Ik heb geprobeert ze te fotograferen ( beschik net over een telelens), maar het resultaat is nog niet zo geweldig: de vogels zijn erg beweeglijk, en voor een ongeoefend vogelfotograaf is dat de pest.

Zondag

Zondag- rustdag. Nou ja rustdag? Dat gevoel heb ik eerlijk gezegd niet altijd als ik 's morgens vroeg op sta om op tijd te zijn voor het soundchecken in de kerk ( ik ben lid van het aanbiddingsteam, de zang en muziekgroep zeg maar)
Denk nou niet dat ik klaag, beslist niet!!! Want vergeten wij niet het stukje tekst dat God in een adem uitspreekt als Hij de 7e dag instelt als rustdag? "... en heiligde die" Heiligen betekent apart zetten. Dat zou je kunnen vergelijken met een dikke streep in je agenda op een bepaalde dag om tijd te hebben voor je partner, je geliefde; geen afspraken met anderen op die dag dus.
En zo beleef ik dat: ik heb op zondag een afspraak met mijn Vader en mijn broers en zussen. En zoals in elk gezin draagt iedereen iets bij aan zo'n dag. Soms draag ik dus iets bij in dat deel van de samenkomst waarin we onze Vader vertellen hoe veel we van Hem houden, waarin we Hem eren met zang en muziek. En daar kom ik graag vroeg mijn bed voor uit.
En weet je, als ik kom is Hij er altijd al, zo graag wil hij mij en mijn broers en zussen ontmoeten. Geweldig zo'n Vader!
Ook eens kijken op zo'n familiebijeenkomst? Kijk voor meer info op de site van Rafael Gemeente Sion
En o ja, die saxofonist op die foto dat ben ik niet dus; dat is een van mijn broers. Ik zing.

Welkom bij de weblog van Ineke

Hallo allemaal,

Nu er steeds meer vrienden een weblog zijn begonnen, wil ik niet achterblijven. Het lijkt mij erg leuk om datgene wat ik beleef, waar ik me mee bezig hou en wat ik in foto's vastleg met anderen te delen.
Ik heb vandaag dus maar de stoute schoenen aangetrokken en heb me aangemeld op Blogger; nu nog uitvinden hoe het allemaal werkt, want zo handig ben ik daar niet in. Maar goed : al doende leert men zal ik maar denken. Dat blijkt ook als ik op Hyves bezig ben: ik ontdek steeds meer.

Ik hoop dat dit het begin is van een leuke nieuwe bezigheid; de toemkomst zal het leren. Tips en trics zijn altijd welkom natuurlijk.

Voor nu de groetjes, morgen zal ik proberen wat foto's te plaatsen ( nu alvast eentje om alvast een tipje van de sluier op te lichten)