Bad

De laatste maanden is Harrie in al zijn vrije uurtjes druk, druk, druk.
Nu alle kids de deur uit zijn hebben we alle ruimte voor onszelf en richten we het stukje bij beetje in zoals we dat graag willen. Een badkamer met een 'bad met bubbels"was een van de wensen. en die komt er nu dus; vandaar die drukte.
Na veel sloopwerk en veel tijdrovende klussen die voor de leek onzichtbaar resultaat hebben, begint het de laatste week toch op een heuse badkamer te lijken: de wanden en de vloer zijn intussen betegeld.

Vanmorgen heeft Harrie met hulp van zoon Daniel het bad naar boven getild, om vervolgens toch even een voorproefje te nemen van het genot dat hem te wachten staat......... imagine all the bubbles.

Steenmarter

Mijn vader vond gisteren op een van zijn zwerftochten een dode Steenmarter. Een Steenmarter is een van de roofdieren die in Nederland voorkomen. Samen met o.a. de zeldzamere Boommarter en de Das vormt hij de familie van de marterachtigen.
De Steenmarter rukt langzamerhand vanuit het oosten van het land op naar andere streken. Steenmarters verblijven graag op zolders, in schuurtjes, en kunnen daar een flinke rotzooi maken. Ze zijn vooral berucht om hun voorliefde voor het slapen onder de motorkap van auto's, waar ze zich dan ook gelijk maar vermaken met de bedrading. Het gevolg laat zich raden.
Oorspronkelijk is de Steenmarter een bewoner van wat meer bergachtiger gebieden.
Onze eerste echte kennismaking met dit dier was in de Franse Alpen. Op een van onze wandelingen zaten we even uit te rusten bij een paar vervallen schuren toen Harrie het gevoel kreeg bekeken te worden. Dat klopte: uit het dakraampje van de schuur schuin achter ons stak een nieuwsgierige Steenmarter zijn kop naar buiten en bestudeerde ons uitvoerig.

Voor deze Steenmarter is er helaas niets meer te zien. Voor ons een kans om hem juist eens goed te bekijken. Het opvallendste verschil met zijn familielid de Boommarter is de vlek op zijn borst. bij de Steenmarter is deze wit en loopt door tot op beide poten, bij de Boommarter is hij lichtgeel en blijft beperkt tot de borst.


Hoewel wat moeilijk te zien kun je je bij deze close-up wel voorstellen dat een bakje sla niet echt zijn lievelings kostje is. De Steenmarter is zo als al gezegd een roofdier en eet dus graag dierlijke kost. Eieren roven ( of jonge vogeltjes) doet hij maar al te graag. Een ei neemt hij mee in zijn bek en klimt met zijn sterke en scherpe klauwen zo langs een boomstam omhoog of omlaag.

Pasen in het wit.

Van Kerst tot Pasen is een hele tijd. Een tijd waarin ik niets van me heb laten horen.
Niet dat er niets gebeurt is, het is alleen niet direct voor iedereen zichtbaar en moeilijk in woorden te vangen. Noem het maar een innerlijke reis, waarin veel oude plaatsen bezocht zijn en nieuwe ontdekt.
Pasen heeft ook alles te maken met iets nieuws: we vieren dat Jezus als eerste mens opstond uit de dood en daarmee voorgoed afrekende met de macht van de zonde. Zonde die scheiding bracht tussen God en mensen, een kloof die niet te overbruggen viel door goede werken of anderszins vreselijk je best te doen. Alleen Hij, de Zoon van God kon dit volbrengen. Door Zijn offer kunnen wij vrij van de macht van zonde, helemaal schoon, tot God de Vader komen. Lees het maar na in de bijbel: het Evangelie van Johannes vertelt heel mooi waarom Jezus naar de aarde kwam, hoe Hij onder ons leefde en wat Hij tot stand bracht.

Wit is voor ons een kleur van reinheid, van schoon gewassen zijn. Is het dan niet veel mooier om als symboliek van waar Pasen voor staat een witte Pasen te hebben dan een witte kerst? Misschien heeft God dat ook wel bedacht en liet Hij ons in Nederland dat eens zien. Humor, een knipoog van God.

Voor mij een heerlijke gelegenheid om na lange tijd weer eens de wandelschoenen en het fototoestel te pakken en er op uit te trekken.
We hebben een prachtige wandeling gemaakt in het Reestdal. De route kun je downloaden via de site van het Drentse Landschap.