Toevallige ontmoeting

Maandagavond. Na een regenachtige dag klaart de lucht op en breekt de zon door. Buiten lokt. Ik aarzel nog, ben wel wat lui eigenlijk. Om kwart over 7 toch nog de ( stoute) wandelschoenen aangetrokken en naar het Kierse Wiede gereden.
Als ik het eerste brugje overga word ik getroffen door de weerspiegeling van een fantastische wolkenlucht in een sloot bedekt met Waterlelies. Dat vraagt om een foto. Het betekent ook languit op de buik op de brug, voor het juiste perspectief. Ik ben toch alleen, dus wat geeft het. En zo schiet ik er een paar.
Dan draait er een auto de parkeerplaats op en ik zie een vrouw uitstappen. Zij loopt richting het brugje. Gauw maar in de benen, anders schrikt ze misschien als ik daar zo lig.
Ze ziet mijn toestel en mijn rugzak en reageert daarop. Samen lopen we het natuurgebied in, genietend van alles om ons heen. En zo wandelen we de volle 6 km samen op; af en toe wat uitwisselend, elkaar ergens op wijzend.
De lucht betrekt, het begint te regenen. De al door en door natte bodem wordt nog natter; te nat voor mijn wandelschoenen. Ik haal natte voeten. Zij niet, zij heeft laarzen aan.
Het is al donker als we terukomen bij de auto's. Daar schudden we elkaar de hand en noemen onze namen. Bedankt Lucie; het was fijn je te ontmoeten.

Weg van de snelweg

Nu de vakanties weer voorbij zijn, ga ik weer "binnendoor" naar mijn werk in Zwolle. En dat is weer genieten, zeker nu de ochtenden weer neveliger zijn met al dat vocht in de lucht de laatste tijd.

Voorproefje van het grote nagenieten

Jullie zullen wel gedacht hebben; waar blijft ze nou? Beleeft ze niets meer wat het vermelden waard is? Zeker wel! Zoals velen van jullie heb ik vakantie gehad en ben ook op stap geweest. Naar Zwitserland dit keer, een van onze favoriete vakantielanden. Bestemming was het Unterengadin, het uiterste zuidoosten van Zwitserland, waar ook het enige ( en oudste Europese) Nationaal Park ligt. Een fantastisch gebied: rustig, met een laag Nederlandergehalte en eindeloos veel wandelmogelijkheden.
Ik denk dat ik meer dan 1000(!) foto's in die drie weken heb gemaakt. Helaas was mijn sensor smerig door het lenswisselen en moet ik veel foto's bewerken om van de vlekjes te ontdoen. Daar ben ik nog lang niet mee klaar. Vandaar dat het ook zo lang geduurd heeft voor ik weer wat van me liet horen ( en zien).
Maar nu dan toch een voorproefje van die vakantiefoto's, een impressie van het landschap, de bloemen en de insekten. En hou m'n blog in de gaten, er komt nog meer.

Allemaal beestjes

De "oogst" van een rondje fietsen in de buurt van Meppel. Een braak liggend stukje grond, ooit het erf van een boerderij is nu een ware lusthof voor allerlei insecten.
Deze middag vlogen veel steenrode heide libellen rond. De rode zijn de mannetjes, de groene de vrouwtjes. En de sprinkhaan? Een van de soorten veldsprinkhanen die er in Nederland voorkomen.
De spin had net als vorig jaar zijn web tussen onze schuur en het deksel van de cliko gespannen; niet zo'n handige plaats voor hem. Wel voor mij om hem goed te fotograferen.