Toevallige ontmoeting

Maandagavond. Na een regenachtige dag klaart de lucht op en breekt de zon door. Buiten lokt. Ik aarzel nog, ben wel wat lui eigenlijk. Om kwart over 7 toch nog de ( stoute) wandelschoenen aangetrokken en naar het Kierse Wiede gereden.
Als ik het eerste brugje overga word ik getroffen door de weerspiegeling van een fantastische wolkenlucht in een sloot bedekt met Waterlelies. Dat vraagt om een foto. Het betekent ook languit op de buik op de brug, voor het juiste perspectief. Ik ben toch alleen, dus wat geeft het. En zo schiet ik er een paar.
Dan draait er een auto de parkeerplaats op en ik zie een vrouw uitstappen. Zij loopt richting het brugje. Gauw maar in de benen, anders schrikt ze misschien als ik daar zo lig.
Ze ziet mijn toestel en mijn rugzak en reageert daarop. Samen lopen we het natuurgebied in, genietend van alles om ons heen. En zo wandelen we de volle 6 km samen op; af en toe wat uitwisselend, elkaar ergens op wijzend.
De lucht betrekt, het begint te regenen. De al door en door natte bodem wordt nog natter; te nat voor mijn wandelschoenen. Ik haal natte voeten. Zij niet, zij heeft laarzen aan.
Het is al donker als we terukomen bij de auto's. Daar schudden we elkaar de hand en noemen onze namen. Bedankt Lucie; het was fijn je te ontmoeten.