Vaderdag dagje uit.

Als je vader 80 is en alles heeft wat hij wil hebben, of het kan aanschaffen als hij dat wil, is het niet eenvoudig een cadeautje te bedenken.
En vaderdag ongemerkt voorbij laten gaan wilde ik ook niet.
Mijn pa is nog steed verwoed natuurliefhebber en fotograaf ( ik heb het niet van een vreemde dus); hij geeft ook nog steeds dialezingen in de regio. Een van die lezingen - de handen van de aarde - gaat over bomen.
Toen ik mij en mijn auto een dagje ter beschikking stelde om ergens heen te gaan waar hij graag heen wilde was de keus gauw gemaakt: de Kroezeboom bij Fleringen ( Tubbergen, OV) moest het reisdoel worden. Hij had geen goede foto's van deze eeuwenoude eik.
Omdat wij nog wat meer rariteiten op dit geboed wisten in Twente, is het een hele bomen- toernee geworden. Van de Kroezeboom zijn we ( via Ootmarsum waar we gegeten hebben) doorgereden naar de Bakspieker bij Lattrop. Dit is ook een oude eik, maar deze is dwars door het dak van een Bakspieker of Bakhoes gegroeid. Het rondje hebben we uiteindelijk besloten op Landgoed het Everloo bij Beuningen. Hier staan oude geknotte lindebomen waarvan er 2 ondersteund worden door houten palen, anders vallen ze om; zo krom zijn ze gegroeid. Ze zijn nog wel springlevend getuige het frisse groene blad aan de top.
Voor mijn vader was het Everloo een feest der herkenning: als jonge man heeft hij in de jaren na de 2e wereldoorlog diverse malen hier gekampeerd met leden van de CJN ( Christelijke jeugdbond voor natuurstudie) 60 jaar na dato bleken de herinneringen nog steed levendig.

Tuinfeest

Met het weer van vandaag denk je niet zo gauw aan een tuinfeest. Toch was het vandaag feest in de tuin: we hebben de eerste aardbeien geplukt!
Overigens zijn we niet de enigen die de producten van dit stukje grond kunnen waarderen. We hebben menig toerist, met en zonder sleurhut, moeten verwijderen.
Als rechtgeaard toerist zouden ze alleen moeten kijken en niet aankomen, laat staan zich iets toe-eigenen.

Een van die rakkers hebben we op heterdaad betrapt: het bewijs van zijn misdaad is duidelijk zichtbaar. Maar wat een koppie he, vooral die ogen!

Op de versiertoer: Soembastraat oranje boven!

Jong en oud, werkers en toezichthouders, liefhebbers en onverschilligen samen in actie. Laat het WK nu maar komen; wij zijn er klaar voor!
En die oranje vlaggen laten we hangen tot het bittere eind ( of het zoete, als Oranje voor een verrassing zorgt).

Absurd

Een zonovergoten dag. Je hebt heerlijk gewandeld langs een beek en rust even uit op een bankje bij de oever.
In de verte wordt je aandacht getrokken door een blauwe flits boven het water: een IJsvogeltje op jacht. Je hebt net bijna je verrekijker scherp gesteld of ineens: ritsel, kraak, plof. Een paar meter van je af valt een vogel zo recht naar beneden uit de boom. Een jong, denk je dan, net uit het nest, onhandig; denkt dat ie kan vliegen, maar is nog iets te overmoedig. Niet dus: een volwassen vogel. Nog een paar seconden kijkt je elkaar aan en dan is het leven geweken.
Wat er gebeurt is? Misschien het slachtoffer van een roofvogel, die schrok, of hem niet goed beet had en los moest laten. Hoe dan ook,de klap is hem in ieder geval fataal geworden.
Ik kan de verleiding niet weerstaan hem te fotograferen. Hij is ook zo mooi, deze Gaai. En hoevaak krijg je de kans er een van zo dicht bij te bekijken?
Het beeld is vredig, verstild, net even uitgelicht door het gefilterde zonlicht. Dit is de natuur in optima forma.

"Holland, mijn Holland ik vind je zo mooi": Twente

Het was de hoogste tijd er eens even op uit te trekken en we hadden beiden met de Pinsterdagen vrij.
Dus de caravan van stal gehaald, boodschappen gedaan en daar gingen we. Als bestemming hadden we dit keer de meest oostelijke kant van Nederland gekozen: Twente. Tijdens onze huwelijksreis ( 26 jaar geleden, op de fiets(!)) en later nog eens (1989) hadden we al kennisgemaakt met dit bijzondere stukje van ons land.
We hadden gereserveerd op camping Olde Kottink, in Beuningen; dat bleek in schot in de roos. Heerlijk rustig ( we stonden als jongsten op het vutters-veld) en direct aan de Dinkel gelegen, in een prachtige afwisselende omgeving.
We hebben de dagen doorgebracht door naar hartelust te fietsen ( o.a. de Bergvennenroute; 50 km) en te wandelen( Bosroute, 13 km; voor een groot deel over het Landgoed Singraven)
's Avond met de moede beentjes op de bank met een goed boek, een mooie cd en een glaasje wijn. Het leven is goed!