Ineke van Faassen
zondag, november 18, 2007
zondag, november 11, 2007
Regenboog
"Deze belofte doe ik jullie: nooit weer zal alles wat leeft door het water van een vloed worden uitgeroeid, nooit weer zal er een zondvloed komen om de aarde te vernietigen."En dit", zei God,"zal voor alle komende generaties het teken zijn van het verbond tussen mij en jullie. Ik plaats mijn boog in de wolken; die zal het teken zijn van het verbond tussen mij en de aarde. Wanneer ik de wolken samendrijf boven de aarde en in die wolken de boog zichtbaar wordt, zal ik denken aan mijn verbond met jullie en met al wat leeft, en nooit weer zal het water aanzwellen tot een vloed die alles en iedereen vernietigt.........." Bijbel (NBV), Genesis 9: 11-15
Wolken, lucht en winden.
Onstuimig weer is het de laatste dagen.En dat levert fantastische wolken luchten op, fraai licht als de zon tussen de buien door tevoorschijn komt.
Ik hul me in regenbroek en wind- en waterdicht jack en stap op de fiets. De Noord-West Hoek lokt. Ik zie wel hoever ik kom; de wind is pittig, zeker als er een bui aan komt.
Het gaat eerst richting Nijeveen, na een klein eindje sla ik linksaf de Matenweg op. Boven Koldeveen hangt een bui. Een stoppelveld met gele maisstoppels vormt een mooi contrast met de donkere grijsblauwe lucht. Verderop als ik inmiddels op de Middenweg fiets, barst de bui los. Het kost moeite op de fiets te blijven en de regen slaat dwars door mijn regenbroek heen. Een enkele onweersslag laat zich horen en bliksem flitst door de lucht. Later hoor ik dat omstreeks die tijd een geweldige hagelbui voor flinke ongelukken heeft gezorgd bij Spier.
Als het bijna droog is kijk ik om. Het is adembenemend: een regenboog die in volle glorie aan de lucht staat. Een gigantische boog die aan beide kanten zichtbaar de aarde raakt. De kleuren bijna onecht, zo sterk is het contrast. Haastig zet ik de fiets aan de kant en begin te fotograferen. Dit bijzondere licht duurt immers vaak maar kort.
Als de boog verbleekt is fiets ik verder en loop een eindje de rode wandelroute bij het Kierse Wiede op. Ik hoop op nog een regenboog, nu boven het water. Die is er niet, maar het landschap is geweldig: goudgeel riet tegen blauw water, een blauwe lucht met witte wolken en een flard van een bui die alweer op komt zetten. Nog een laatste shot als de zon bijna schuil gaat achter de wolken en dan loop ik terug naar mijn fiets om de laatste kilometers naar Meppel weg te trappen.
Ik hul me in regenbroek en wind- en waterdicht jack en stap op de fiets. De Noord-West Hoek lokt. Ik zie wel hoever ik kom; de wind is pittig, zeker als er een bui aan komt.
Het gaat eerst richting Nijeveen, na een klein eindje sla ik linksaf de Matenweg op. Boven Koldeveen hangt een bui. Een stoppelveld met gele maisstoppels vormt een mooi contrast met de donkere grijsblauwe lucht. Verderop als ik inmiddels op de Middenweg fiets, barst de bui los. Het kost moeite op de fiets te blijven en de regen slaat dwars door mijn regenbroek heen. Een enkele onweersslag laat zich horen en bliksem flitst door de lucht. Later hoor ik dat omstreeks die tijd een geweldige hagelbui voor flinke ongelukken heeft gezorgd bij Spier.
Als het bijna droog is kijk ik om. Het is adembenemend: een regenboog die in volle glorie aan de lucht staat. Een gigantische boog die aan beide kanten zichtbaar de aarde raakt. De kleuren bijna onecht, zo sterk is het contrast. Haastig zet ik de fiets aan de kant en begin te fotograferen. Dit bijzondere licht duurt immers vaak maar kort.
Als de boog verbleekt is fiets ik verder en loop een eindje de rode wandelroute bij het Kierse Wiede op. Ik hoop op nog een regenboog, nu boven het water. Die is er niet, maar het landschap is geweldig: goudgeel riet tegen blauw water, een blauwe lucht met witte wolken en een flard van een bui die alweer op komt zetten. Nog een laatste shot als de zon bijna schuil gaat achter de wolken en dan loop ik terug naar mijn fiets om de laatste kilometers naar Meppel weg te trappen.
Labels: herfststorm, Kierse Wiede, regenboog, regenbui