Winter in de herfst
Al lang was het een wens van ons de bergen eens in de herfst te zien. Dit jaar was de gelegenheid er om naar Oostenrijk te gaan in oktober. We hebben een appartementje gehuurd in Filzmoos, zo'n 60 km ten zuidoosten van Salzburg.
Onderweg hebben we genoten van de prachtige herfstkleuren op de hellingen in Duitsland en Oostenrijk. Het weer was stralend: zonnig een blauwe lucht. Dat was het nog steeds toen we aankwamen en 's middags direct op verkenning gingen. De volgende dag begon het weer om te slaan en toen we de derde dag 's ochtens uit het raam keken was het wit. Het was begonnen te sneeuwen en dat is het blijven doen tot en met onze laatste dag een week na aankomst. Wat een cadeau. Het landschap werd sprookjesachtig. We konden minder wandelen dan we eigenlijk wilden: er lag zo'n 30-40 cm sneeuw en de wandelpaden waren volgesneeuwd. Maar de doorgaande wegen en de weg naar de Oberhofalm werden schoongehouden. Daar zijn we dus 2x naar toe gelopen. Het was geweldig.
Vanaf het wandelpad naar de Moosalm heb je een prachtig gezicht op Filzmoos en de Bisschofsmütze, de "huisberg"en onderdeel van het Dachsteinmassief. De herfstkleuren zijn overal geweldig.
En opeens is alles wit.
Een wandeling naar de Oberhofalm is een ware belevenis. Het landschap is veranderd in een winterwonderland.
Het sneeuwdek is duidelijk vel dikker dan 2 dagen geleden. Op de hekken van de stuw maakt de sneeuw een prachtig patroon.
In de "stube" van de Oberhofalm was het heerlijk warm door een grote tegelkachel. De tegels houden de warmte lang vast en geven die geleidelijk af aan de omgeving. De tegels zijn om die reden zo vorm gegeven dat hun opppervlak zo groot mogelijk is; hier zijn ze hol. Een leuk weetje: ons woord "kachel" komt van het duitse "kacheln" een werkwoord dat tegelzetten betekent.
Als we teruglopen komt de zon tevoorschijn tussen de wolken en zet de gouden lariksen in een warme gloed. Het effect is prookjesachtig.
Bijna terug in het dorp. De late middagzon tekent bergen en huizen met een gouden randje.
Onderweg hebben we genoten van de prachtige herfstkleuren op de hellingen in Duitsland en Oostenrijk. Het weer was stralend: zonnig een blauwe lucht. Dat was het nog steeds toen we aankwamen en 's middags direct op verkenning gingen. De volgende dag begon het weer om te slaan en toen we de derde dag 's ochtens uit het raam keken was het wit. Het was begonnen te sneeuwen en dat is het blijven doen tot en met onze laatste dag een week na aankomst. Wat een cadeau. Het landschap werd sprookjesachtig. We konden minder wandelen dan we eigenlijk wilden: er lag zo'n 30-40 cm sneeuw en de wandelpaden waren volgesneeuwd. Maar de doorgaande wegen en de weg naar de Oberhofalm werden schoongehouden. Daar zijn we dus 2x naar toe gelopen. Het was geweldig.
Vanaf het wandelpad naar de Moosalm heb je een prachtig gezicht op Filzmoos en de Bisschofsmütze, de "huisberg"en onderdeel van het Dachsteinmassief. De herfstkleuren zijn overal geweldig.
En opeens is alles wit.
Een wandeling naar de Oberhofalm is een ware belevenis. Het landschap is veranderd in een winterwonderland.
Het sneeuwdek is duidelijk vel dikker dan 2 dagen geleden. Op de hekken van de stuw maakt de sneeuw een prachtig patroon.
In de "stube" van de Oberhofalm was het heerlijk warm door een grote tegelkachel. De tegels houden de warmte lang vast en geven die geleidelijk af aan de omgeving. De tegels zijn om die reden zo vorm gegeven dat hun opppervlak zo groot mogelijk is; hier zijn ze hol. Een leuk weetje: ons woord "kachel" komt van het duitse "kacheln" een werkwoord dat tegelzetten betekent.
Als we teruglopen komt de zon tevoorschijn tussen de wolken en zet de gouden lariksen in een warme gloed. Het effect is prookjesachtig.
Bijna terug in het dorp. De late middagzon tekent bergen en huizen met een gouden randje.
Labels: Filzmoos, herfst, Oostenrijk, Salzburgerland, sneeuw, vakantie, winter
posted by Ineke | 5:34 p.m.
|
4 comments
