Herfstbos

Veelkleurig getuigenis
van vergankelijkheid
en eeuwigheid.

Waar zachtruisende wind
woelige gedachten
laat neerdwarrelen
tot zij rust vinden.
Eén met de bladeren
de grond bedekken,
bevruchten.

Waar paddenstoelen
als vruchten
van verborgen leven
oplichten in de duisternis.

De mens trekt er zijn sporen.
In stille verwondering
drinkt hij haar schoonheid in.
In luide achteloosheid
gaat hij onverzadigd voorbij,
onbewust van zijn oorsprong,
zijn bestemming