Kuieren langs 's Heeren wegen

Vandaag had ik redenen en de gelegeheid om alleen op stap te gaan. De gelegenheid doordat Harrie en Benjamin aan het werk waren en ik braaf mijn huishoudelijke taken al gedaan had.
De redenen niet alleen het mooie weer, maar ook de minder mooie berichten die ik afgelopen maandag bij de huisarts had gekregen. De voortdurende pijn en stijfheid in mijn linkerhand zijn te wijten aan artritis(reumatische gewrichtsontsteking). Eerlijk gezegd had ik daar al rekening mee gehouden; maar toch. Ik weet wat het kan betekenen: mijn moeder lijdt al 30 jaar aan artritis en als gevolg daarvan ook aan artrose(slijtage).
Dat waren dus ook de gevoelens die mij overspoelden: is dat mijn voorland? Zie ik als ik naar mijn moeder kijk mijzelf over 25 jaar? Vandaar dat ik de behoefte had om hier alleen over te denken en te bidden. Het werd letterlijk een wandeling langs 's Heren wegen.
Met mijn rugzak startte ik bij Café het Vosje aan de Heerenweg in IJhorst; ik heb daar 1 van de 4 kuierroutes gelopen. 10 km door bos en weiden, langs de Reest en langs kleine buurtschapjes. Langs opstandigheid, verdriet, hoop en uitzicht.
Het is stil om me heen en het wordt stil in mezelf. Dan kan ik luisteren; luisteren naar de geluiden van Gods schepping om mij heen. Luisteren naar Gods stem in mijn hart, in mijn gedachten. Een stem die vraagt om vertrouwen: vertrouwen dat Hij zich niet vergist. Dat Hij, mijn Vader, Heer is van het verleden, van het heden èn van de toekomst. Langzaam wordt de stilte vrede, rust en de wil om te vertrouwen. Ja, Hij is Heer van de toekomst en van het heden: "in Uw boek waren ze alle opgeschreven, de dagen die geformeerd zouden worden, toen nog geen daarvan bestond", maar ook: "Gij omgeeft mij van achteren en van voren en Gij legt uw hand op mij "( psalm 139). In dit vertrouwen wil ik wandelen; langs 's Heren wegen dus.
Morgen ga ik dit besluit bevestigen door mij door de oudsten van de gemeente te laten zalven met olie, zoals dat in de bijbel, in het boek Jacobus gevraagd wordt van hen die ziek zijn. En dan ga ik verder: soms achterom kijkend om mijn zegeningen te tellen, soms vooruit kijkend naar de bestemming( en) die God mijn Vader voor mij heeft, maar vooral het hier en nu levend en belevend. Genietend!