Op een mooie lentedag....

...gingen wij een eindje fietsen. Het weer was optimaal: zon, nauwelijks wind en een heerlijke temperatuur.
De tocht ging vanuit Meppel, via de Engelgaarde, langs de Wold-Aa naar Ansen. Daar langs de hei en door het bos naar de Krentebossen onder Dwingeloo en via de Honingvlaken over Wittelte naar het Brandeveen en het Booi's veentje.
Hier even gestopt en genoten van een kikker concert. Die groene jongens zijn weer uit de modder gekropen en genoten luidkeels van de zon op hun kop.
In het ven bloeide bijna het Waterdrieblad. Eenden mannen zwommen kwekkend en kwakend als jongens-onder-elkaar rond nu de vrouwen in blijde verwachting het nest warm houden.
Op het pad naast het ven schoot een Kleine Hagedis snel onder een vermolmde boomstam. Adders en Ringslangen lieten zich niet zien; waarschijnlijk was het al te heet.
Via Uffelte en Havelte weer op Meppel aan gefietst en de dag besloten met pizza en ijs. Wat een dag! Wat een lente!

Natuurexpeditie

Weet je hoe je het weer kunt voorspellen, hoe je vuur moet maken als je geen lucifers hebt, brood moet bakken boven een vuurtje? Wel eens een hut gebouwd met takken of een brug over een slootje? Al deze activiteiten en nog meer waren te doen bij het Bezoekerscentrum Dwingelderveld.
Als vrijwilliger bemenste ik de post "vuur maken" En dat was leuk!!!
"Stel je leeft in de steentijd en je hebt de hele dag met je stam rondgetrokken om voedsel te verzamelen en te jagen. Nu heb je je kamp opgeslagen en wil iedereen eten; jij moet vuur maken." Hiermee begon ik soms als zich weer een nieuwe groep bij de post meldde. Ze kregen dan vuurstenen en de kinderen begonnen fanatiek te slaan om vonken te krijgen. Moeilijk hoor! En de rest werd ongedurig, riep "honger, honger". Als het echt was geweest had er soms niks anders opgezeten dan koude groenten en rauw vlees.
Ook als je nu rond zou trekken is het handig als je niet afhankelijk bent van aanstekers die leeg raken of lucifers die nat worden. De oplossing: een firestick. Metaal tegen metaal wil best vonken en met droog materiaal als uitgeplozen touw, het pluis van een rietsigaar of iets dergelijks kun je wel een leuk vuurtje aan de gang krijgen.
Dat werd dus fanatiek geprobeerd. Wie er fanatieker waren, de vaders of de zonen? Ze deden niet voor elkaar onder. De stug doorwerkende meisjes hadden soms het vuur eerder aan de gang :)
Al met al een geweldige dag voor veel gezinnen en voor ons vrijwilligers niet in de laatste plaats.

Publiciteit

Soms krijg je in je leven zomaar cadeautjes. Onverwacht, als een knipoog en een aanmoediging. Soms als bevestiging: "hé je bent op de goede weg hoor!"
De laatste weken heb ik drie(!) van zulke cadeautjes gekregen.

Nu mijn bedrijf "Triangel coaching en loopbaanadvies" bedrijfsklaar is krijg ik achter elkaar gratis publiciteit. Een paar weken geleden een mail via mijn site van de eindredactrice van "Aan de hand" een christelijk blad over opvoeding. Of ze me mocht interviewen voor een artikel over keuzes maken. Daar zeg je geen nee tegen toch? Het artikel wordt gepubliceerd in het meinummer.
In het Paasnummer van het vrouwenblad Eva met als thema "de grote verandering" stond een halve pagina groot mijn email afgedrukt waarin ik mijn verhaal en het ontstaan van Triangel vertelde.
En deze week werd ik gebeld door Eelco Kuiken van de Meppeler Courant. Naar aanleiding van een door mij ingezonden persbericht wilde hij doorpraten over Triangel voor de rubriek "Kerk en Samenleving". Gisteren stond het artikel erin; een halve pagina met foto!

Zijn dat cadeautjes of niet? Toch is voor mij het belangrijkste dat ik ervaar dat ik in beeld ben bij de Gever. Hij moedigt mij aan om op de ingeslagen weg verder te gaan. Geweldig toch?

Zien en gezien worden; een gebedsreis

Goede vrijdag, en gisteren kon je in de Kameel in Meppel een gebedsreis maken. Een tocht van reflectie op je leven gezien door de bril van het Woord van God, de bijbel. Initiatiefneemster en uitvoerder van dit project is Els Mussche. Zij leidt het gebedswerk Tefilla in Meppel.

De reis was erg indrukwekkend: Gods visie op ons mensen prachtig verbeeld in verschillende "haltes" door symboliek, muziek en teksten.

Een audiovisueel verslag:

Pasen

Het was vanmorgen al vroeg dag. Als kerk zijn we de paasviering begonnen met samen te ontbijten. Ik hielp mee met de voorbereidingen.

Het was gezellig, het was lekker. Gemeente zijn in de betekenis van gemeenschap zijn, relatie hebben.

De kern van Pasen: door het offer van de Here Jezus hebben wij weer toegang tot God de Vader. De relatie is hersteld, de macht van zonde en dood is gebroken. Vergeving en verzoening zijn nu de basis van ons leven. Liefde, aanvaarding en vergeving is daarmee de basis van relaties geworden.

Na het eten - en het gezamenlijk opruimen - volgde een heerlijke aanbiddingsdienst en een woordverkondiging waarin werd stilgestaan bij de aanwezigheid van de levende Heer in ons leven. Immanuel, niet alleen met kerst, maar juist na pasen.

Wortelen

Vandaag heb ik weer een trainingsdag gehad van Kracht en Balans. Ik volg deze creatieve loopbaantraining in het kader van mijn outplacement. Nu ik bijna uit dienst ben bij de WGV-oost en al mijn aandacht richt op Triangel, is het goed om nog beter de balans te vinden en te houden tussen gedrevenheid en rust, werk en privé.

We hadden het vandaag over belemmerende overtuigingen. Via verschillende oefeningen en opdrachten probeerden we daar zicht op te krijgen. Voor mij niet nieuw en al gauw werd me duidelijk dat er in de uithoekjes van mijn hart en van mijn denken nog restjes " ik moet alles verdienen" zich schuilhouden.

Tegelijkertijd zag ik (letterlijk tijdens een wandeling in het bos) hoe een andere, levensbrengende overtuiging, nu heel diep geworteld is in mijn leven. Het afgelopen jaar is die overtuiging diep ingegroeid in mijn geest, mijn ziel en mijn lichaam. Ik ervaar vrijheid, kracht, energie. Die wortel?

"Ik ben een geliefd kind van God. Al het zijne is het mijne. Hij geeft mij alles wat ik nodig heb, zelfs meer dan dat, in Jezus Christus. Ik mag gewoon zijn wie ik ben!"

Ik kan nu, met volle overtuiging zeggen:

"Ik loof U voor het onzaglijke wonder van mijn bestaan, wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt. Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel"

Dagelijkse omgang met Jezus de Rots, houdt die overtuiging op zijn plaats. Zware omstandigheden drijven hem alleen maar dieper de grond in.

Afscheid

Vandaag heb ik afscheid genomen van mijn collega's bij de Werkgeversvereniging Zorg en Welzijn Oost Nederland. Dat zorgt voor gemengde gevoelens: iets afsluiten, iets nieuws beginnen. Je laat achter en je ontvangt iets nieuws.
Wat ik voor hen heb achter gelaten is het fotodrieluik "Slakkengang" De foto's maken deel uit van een serie die ik afgelopen najaar gemaakt heb van een slak die opeens op een pannendeksel op mijn aanrecht zat. Met volharding ging hij op weg naar de voor hem meer natuurlijkere en voedselrijke omgeving van de appel die er ook lag.
Voor mij een prachtig beeld van mijn proces van de afgelopen tijd.



1. Confrontatie 3. Overgang 5. Bestemming

Aaah.....lente!

De zon piept door de gordijnen. Als ik het warme bed verruil voor de toch wel erg koude vloer en naar buiten kijk is de lucht strak blauw. De vogels zijn al druk in de weer en lokken ons naar buiten.
Fietsen, genieten, je longen vullen met de frisse lucht, je gedachten laten vervliegen op het lichte briesje. Aaah...lente!
Langs de IJssel gaat de tocht, over de dijk tussen Veessen en Terwolde; dan door het boerenland weer terug. De winter-IJssel: ruimte nemend tot het uiterste, ruimte biedend aan allerlei watervogels, al wel met de lente in hun kop. De bomen nog kaal, wachtend tot de eigen sappen gaan stromen. Aan hun voeten hun evenbeeld.
Zo een zondag beleven is aanbidding ademen, de Schepper eren.