Tegenslag 2, maar toch hoop!

De dag begin ik vol goede moed: eerst wat plinten alvast afgeplakt en dan me een uurtje laten verwennen bij de schoonheidsspecialiste; een cadeuatje van Mitjam voor mijn verjaardag.
Dan de boodschappen maar halen, kan ik me 's middags op het muren sauzen storten.
Dat had ik gedacht: mijn rug laat het totaal afweten tijdens het boodschappen doen.
Zoon Benjamin stuurt me met een pijnstiller naar bed en zorgt dat verder alles op zijn plek komt.
's Middags blijf ik zo veel mogelijk in beweging en doe kleine lichte dingetjes in huis.
Te vergeefs: zaterdags kan ik geen vin meer verroeren. Dit blijft zo tot dinsdag: dan kan ik voorzichtig en met hulp weer uit bed. Wiebelig, slap en duf van alle medicijnen die ik moet slikken.

De wetenschap dat God er bij is, dat er mensen voor me bidden heeft me er door gesleept. Maar er waren momenten dat ik ook dat bijna niet meer kon vasthouden door de pijn.

Gelukkig ben ik er weer en heb ik de laatste dagen toch wat voorbereidingen voor de kerst kunnen treffen. Het feest van de geboorte van onze Heer Jezus.
De laatste dagen heb ik alle profetien uit Jesaja die daarop betrekking hebben gelezen. Geweldig! God is getrouw, Hij doet Zijn geloften gestand!